Διατροφικές οδηγίες για εκκολπώματα


Με τον όρο Εκκολπώματα εντέρου εννοούμε προβολές του βλεννογόνου (σαν μικρά σακουλάκια) μέσα από τρύπες που δημιουργούνται στους μύες που περιβάλλουν τον πεπτικό σωλήνα.

Ανευρίσκονται κυρίως στο παχύ έντερο.

Σπανίως υπάρχουν εκ γενετής (συγγενή), καθώς συντριπτική πλειοψηφία τους είναι επίκτητα, ενώ η συχνότητά τους αυξάνεται με την ηλικία.

Η αύξηση των ενδοαυλικών πιέσεων στο έντερο, σαν αποτέλεσμα κινητικών διαταραχών σε συνδυασμό με μείωση της αντιστάσεως των τοιχωμάτων λόγω της ηλικίας είναι ο κύριος αιτιολογικός παράγοντας της δημιουργίας τους. Μάλιστα, η μείωση της περιεκτικότητας της τροφής σε φυτικές ίνες ευνοεί την αύξηση των ενδοαυλικών πιέσεων. Είναι αξιοσημείωτο ότι στις χώρες της Αφρικής και της Νοτιοανατολικής Ασίας, όπου η διατροφή είναι συνήθως πλούσια σε ίνες και ανεπεξέργαστες τροφές, η εκκολπωμάτωση είναι πολύ σπάνια έως άγνωστη.

Με τον όρο εκκολπωμάτωση εντέρου εννοούμε την ύπαρξη μεγάλου αριθμού εκκολπωμάτων, ενώ ο όρος εκκολπωματίτιδα χρησιμοποιείτε όταν έχουμε φλεγμονή, Η εκκολπωματική νόσος είναι η εγκατεστημένη πάθηση όπου τα εκκολπώματα δημιουργούν συχνά συμπτώματα, φλεγμονή, αιμορραγία ή άλλες επιπλοκές.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα εκκολπώματα όταν δεν φλεγμαίνουν δεν προκαλούν συμπτώματα. Μερικοί ασθενείς μπορεί να παρουσιάσουν δυσκοιλιότητα ή διάρροιες.

Στην έξαρση υπάρχει κωλικοειδής πόνος στην κοιλιά και/ή μετεωρισμό. Η λήψη τροφής συνήθως χειροτερεύει τον πόνο, ενώ τα συμπτώματα υποχωρούν συνήθως μετά από την αφόδευση ή την διαφυγή αερίων ή κοπράνων συνήθως βελτιώνει τον πόνο. Η εξέταση από το γιατρό μπορεί να αναδείξει ένα διατεταμένο έντερο ή μια ψηλαφητή μάζα στον αριστερό λαγόνιο βόθρο, ενώ οι εργαστηριακές εξετάσεις δεν είναι ειδικές. Η διάγνωση των ασθενειών του παχέος εντέρου γίνεται με κολονοσκόπηση, βαριούχο υποκλυσμό ή αξονική τομογραφία κοιλίας.

Η εκκολπωματίτιδα είναι η φλεγμονή των εκκολπωμάτων, η οποία συμβαίνει στο 20% των περιπτώσεων με εκκολπώματα και αποτελεί την πιο σοβαρή επιπλοκή με απόφραξη του στομίου των εκκολπωμάτων από σκληρά κόπρανα και επιμόλυνση από μικρόβια του εντέρου. Η φλεγμονή  μπορεί να οδηγήσει σε σχηματισμό αποστήματος, περιτονίτιδα ή συρίγγιο με παρακείμενα όργανα. Αν η εκκολπωματίτιδα είναι σε στενή ανατομική θέση με την ουροδόχο κύστη τότε μπορεί να σχηματισθεί εντεροκυστικό συρίγγιο, ουρολοίμωξη ή/και αιματουρία με κύριο σύμπτωμα τη συχνουρία.

Ο αιματολογικός εργαστηριακός έλεγχος μπορεί να δείξει:
- αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων στη γενική αίματος
- αύξηση των δεικτών φλεγμονής (Ταχύτητα Καθίζησης Ερυθρών αιμοσφαιρίων/ΤΚΕ, C-Αντιδρώσα Πρωτείνη/CRP).

Τα συμπτώματα της εκκολπωματίτιδας εκτός από πόνο μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν πυρετό, δυσκοιλιότητα, διάρροια (σπανιότερα), δυσκολία στην αφόδευση και τεινεσμός, ναυτία, έμετος και γενικευμένη κακουχία.

Η ασυμπτωματική εκκολπωμάτωση απαιτεί:
  •  σταθερή αυξημένη πρόσληψη φυτικών ινών (φρούτα, λαχανικά, ολικής αλέσεως προϊόντα, όσπρια κτλ). και η καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας.
  • η αυξημένη κατανάλωση υγρών (1,5-2 λίτρα νερό/ 24ωρο).
  • αποφυγή λήψης καθαρτικών για την καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας
Δοκιμάστε εναλλακτικά:
  • Πριν το πρωινό, ένα ποτήρι νερό με ένα κουταλάκι άλατα μαγνησίου, λακτουλόζη, καστορέλαιο κτλ.
  • Εμπλουτίστε την διατροφή σας σε φυτικές ίνες (20-35 γρ.)., όπως βρώμη, πίτουρο, δημητριακά ολικής, μαύρο ψωμί, δαμάσκηνα. Αν χρειάζεται να λαμβάνετε ένα συμπλήρωμα φυτικών ινών.
  • Περιορίστε την καφεΐνη (καφέ, αναψυκτικά τύπου κόλα, τσάι)  
  • Αποφύγετε να ανθρακούχα αναψυκτικά. 
  • Αποφύγετε τα πικάντικα γεύματα
  • Αυξήστε την πρόσληψη υγρών, αφεψημάτων (μέντα, μολόχα, χαμομήλι) (1 ½ με 2 ½ λίτρα ημερησίως)
  • Προσπαθήστε να πηγαίνετε στην τουαλέτα με πρόγραμμα πχ. κάθε πρωί μετά το πρωινό, χωρίς όμως να πιέζεστε ή να αγχώνεστε,
  • Βάλτε στην διατροφή σας τροφές πλούσιες σε προβιοτικά: κεφίρ, γιαούρτι, ξινόγαλο, τουρσί κτλ. Αν χρειάζεται να λαμβάνετε ένα συμπλήρωμα προβιοτικών
  • Προσπαθήστε να αυξήσετε την φυσική δραστηριότητα και κάντε περιστασιακές εντριβές στην πλάτη και στο στομάχι για να κινείται το έντερο σας. 
  • Αποφύγετε τις επεξεργασμένες τροφές, όπως το λευκό ψωμί και την άσπρη ζάχαρη, πχ γλυκά.
  • Περιορίστε την κατανάλωση τροφών τα οποία δεν πέπτονται και που μπορεί να εισέλθουν στο εκκόλπωμα, όπως φλούδες, σπόροι και κουκούτσια φρούτων και λαχανικών. 
  • Επιλέξτε ξηρούς καρπούς σε μορφή βουτύρου ξηρών καρπών ή τριμμένους ξηρούς καρπούς ή πολύ καλά μουλιασμένους. 
  • Δοκιμάστε να μουλιάζετε καλά τα όσπρια 
  • Αποφύγετε λιπαρά γεύματα και τηγανητά 
  • Προσπαθήστε να κόψετε το κάπνισμα
  • Μειώστε το υπερβάλλον σωματικό βάρος, 
  • Λαμβάνετε μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα μόνο με υπόδειξη του ιατρού σας. 
  • Κρατήστε ημερολόγιο κατανάλωσης τροφίμων και ποτών, ώστε να αναγνωρίσετε τρόφιμα που σας ενοχλούν. 
  • Να μασάτε καλά, να τρώτε με ηρεμία.
Δυστυχώς τα ήδη σχηματισμένα εκκολπώματα δεν θα υποχωρήσουν, αλλά η κατάλληλη διατροφή μπορεί να μειώσει τα ανεπιθύμητα συμπτώματα και να προλάβει το σχηματισμό νέων εκκολπωμάτων.

Σε περιπτώσεις εκκολπωματίτιδας προτείνεται:
  • Μία ήπια κρίση εκκολπωματίτιδας αντιμετωπίζεται με χορήγηση κατάλληλων αντιβιοτικών και αναλγητικών και με προσωρινή δίαιτα υγρών. Σε σοβαρές κρίσεις συνιστάται η νοσηλεία του ασθενούς.
  • Αποφυγή της κατανάλωσης τροφών πλούσιων σε φυτικές ίνες, λίπος και λακτόζη.
  • Συντηρητική θεραπεία σε νοσοκομείο με ανάπαυση, αποφυγή στερεάς τροφής, υγρών από το στόμα και χορήγηση παρεντερικής σίτισης, ενδοφλέβιας αντιβίωση κτλ.
  • Η βελτίωση συνήθως επιτυγχάνεται σε 2-3 μέρες οπότε χορηγείται εισάγεται σταδιακά υδρική δίαιτα (ζωμοί, ζελέ, σουρωμένοι χυμοί) και κατόπιν δίαιτα χαμηλή σε υπόλλειμα:
  • Τρόφιμα που επιτρέπονται:
    Λαχανικά: Σουρωμένοι χυμοί λαχανικών, βραστά καρότα και κολοκύθια.
    Φρούτα: Σουρωμένοι χυμοί φρούτων, κομπόστες χωρίς ζάχαρη ή ψημένα φρούτα.
    Δημητριακά: Άσπρο ψωμί, φρυγανιές, ρύζι και ζυμαρικά, πατάτα ξεφλουδισμένη.
    Κρέας: Άπαχο καλά μαγειρεμένο, όχι τηγανητά ή πικάντικα.
    Γαλακτοκομικά:  Περιοριστείτε σε 2 μερίδες ζυμωμένων γαλακτοκομικών (γιαούρτι, τυρί, κεφίρ) την ημέρα.

    Μετά την οξεία φάση, ο ασθενής πρέπει να αρχίσει να αυξάνει σταδιακά, την κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε φυτικές ίνες, όπως περιγράφεται παραπάνω.